MILLI MUSIQI MƏDƏNIYYƏTIMIZIN QORUNMASI YOLUNDA MÜHÜM ADDIM.

       Azərbaycan xalqının zəngin musiqi xəzinəsi vardır və bu xəzinənin qiymətli bir hissəsi böyük sənətkarlarımızın ifa edərək yaratdıqları sənət incilərindən ibarətdir. XIX əsrin sonu – XX əsrin birinci yarısında yaşamış muğam ustadlarının, muğam ifaçılığı sənətinin zirvələrini fəth etmiş sənətkarların – xanəndələrin, xalq çalğı alətləri ifaçılarının yaradıcılığı bizim üçün həmişə böyük bir məktəbdir.

       Cabbar Qaryağdı oğlu, Keçəçi oğlu Məhəmməd, Məşədi Məmməd Fərzəliyev, Islam Abdullayev, Seyid Şuşinski, Xan Şuşinski, Bülbül, Qurban Pirimov … və adı əfsanəyə dönmüş nə qədər sənətkarlarımız var. Bu sənətkarlar öz yaradıcılığı ilə musiqi tariximizin qızıl səhifələririni yazmışlar. Onlar Vətənimizin hüdudlarından çox-çox uzaqlarda da Azərbaycan musiqisini tanıtmış və sevdirmişlər.

       Məlumdur ki, muğam şifahi ənənəli professional musiqi sənəti kimi qədim dövrlərdən bu günə kimi ustad-şagird zəminində, ənənələrin nəsildən-nəslə ötürülməsilə yaşayır, inkişaf edir. Muğam ifaçıları öz yaradıcılığı ilə milli musiqi xəzinəmizi durmadan zənginləşdirir.

       Lakin bizim bir qiymətli milli sərvətimiz də var. Bu da böyük xanəndələrin səsini qoruyub yaşadan və bizlərə çatdıran qrammofon vallarıdır .

       XX əsrin əvvəllərində texnikanın «son sözü» sayılan qrammofon vallarının istehsalı böyük vüsət almışdı.Avropanın bir sıra şəhərlərində (Varşava,Riqa və sair) fəalliyyətə başlayan «Ekstrafon», «Pate», «Sport-Rekord» və sair səhmdar şirkətləri tərəfindən Azərbaycanın görkəmli xanəndələri dəvət olunaraq,onların səsi qrammofon vallarına yazılmış və böyük tirajla buraxılmışdır. Həmin qrammofon vallarında yüzlərlə muğam, təsnif, mahnı və oyun havaları orijinal təfsirdə həkk olunmuşdur.

       Vaxtilə hər evdə səslənən və çox sevilən bu qrammofon valları indi nadir sənət nümunələri kimi muzeylərin fondlarında, səsyazıları arxivində saxlanılır.Təbiidir ki, zaman öz möhürünü bu vallara da vurmuşdur və keyfiyyətini getdikcə itirən bu səsli abidələri indiki nəsil,demək olar ki, dinləmək imkanından məhrumdur. Onların bərpası isə, əlbəttə ki,həm maddi, həm də mənəvi dəstək tələb edən bir işdir. Təqdirəlayiqdir ki, beynəlxalq professional musiqi jurnalı olan «Musiqi Dünyası»nın yaradıcı qrupu belə bir məsuliyyətli işi öz çiyinlərinə götürərək, Azərbaycandakı Fransa və Almaniya Səfirliyi ilə birlikdə «Azərbaycan diskoqrafiyası» (1900-1940) adlı layihə üzrə işə başlamışdır.

       Bu layihə çərçivəsində Azərbaycan Dövlət Musiqi Mədəniyyəti Muzeyinin və Üzeyir Hacıbəyovun ev muzeyinin fondlarından «Ekstrafon», «Pate», «Sport Rekord», «Noqin» və «Aprel» zavodları tərəfindən 100 il əvvəl nəşr edilmiş 300 ədəd vinil qrammofon valları yenidən CD disklərə yazılmış və bərpa olunmuşdur.

       Iki ildən bəri görülən məqsədyönlü işin bəhrəsi 2005-ci il yanvarın 24-də Azərbaycan Respublikası Muzey Mərkəzində musiqi ictimaiyyətinə təqdim olundu. Fransanın Azərbaycandakı Səfiri Rolan Blatman və Almaniya Federativ Respublikasının Müvvəqqəti Işlər Vəkili Detlef Lingeman tərəfindən keçirilən təqdimat mərasimindən sonra həmin disklər Azərbaycan Dövlət Musiqi Mədəniyyəti Muzeyinə və Üzeyir Hacıbəyovun ev muzeyinə yeni tərtibatda qaytarıldı.

       Fransa Səfirliyinin Mədəniyyət üzrə attaşesi, elmlər doktoru Üq Baltzinjer bu layihənin tarixçəsini belə açıqlayır: «Bu ideya necə yarandı? Iki il bundan öncə Fransanın Azərbaycandakı səfirliyində əlamətdar bir günü - Yelisey müqaviləsinin,yəni 1963-cü ildə Fransa və Almaniya dövlətləri arasında bağlanmış dostluq müqaviləsinin 40-cı ildönümünü təntənəli qeyd edirdik. Həmin ərəfədə bizə «Musiqi Dünyası jurnalı tərəfindən bir layihə təqdim olundu. Bu,1900-1940-ci illərdə buraxılmış qrammofon vallarının bərpası ilə bağlı layihə idi. Biz Alman səfirliyi ilə məsləhətləşib qərara gəldik ki, ölkələrimiz arasındakı qarşılıqlı əlaqələrin nümayişi olaraq birgə çalışaq və bu layihənin həyata keçirilməsinə yardım edək.Onu da deyim ki, Berlin və Paris də bizim bu ideyamızı dəstəklədi.Beləliklə də, gördüyünüz 300 disk meydana gəldi. Bu günkü təqdimat mərasimi onu sübut edir ki, həqiqətən də birlikdə işləmək mümkündür».

       Əlbəttə ki, Fransa və Almaniyanın Azərbaycandakı səfirliklərinin maliyyə yardımı ilə yanaşı,belə böyük bir işi ərsəyə gətirən şəxsləri də qeyd etməliyik.

       Layihənin müəllifi və rəhbəri «Musiqi Dünyası» jurnalının baş redaktoru, sənətşünaslıq doktoru, Bakı Musiqi Akademiyasının professoru Tariyel Məmmədovdur. Layihənin səs mühəndisi əməkdar incəsənət xadimi,bəstəkar Cavanşir Quliyev, redaktoru sənətşünaslıq namizədi, Baki Musiqi Akademiyasının dosenti Cəmilə Həsənova, WEB-ustaları Alina Cahangirova, Natalya Dranovskaya, Irina Tişakova qədim qrammofon vallarının bərpası sahəsində böyük həvəslə, yorulmadan çalışmışlar. Hər kəs cavabdeh olduğu sahənin uğurlu alınması üçün əlindən gələni əsirgəməmişdir. Bu da işin müvəffəqiyyətini təmin edən başlıca amildir. Məhz onların yüksək peşəkarlığı, səriştəliliyi və bacarığı sayəsində biz xalqımızın böyük sənətkarlarının Cabbar Qaryağdı oğlu, Keçəçi oğlu Məhəmməd, Məşədi Məmməd Fərzəliyev, Islam Abdullayev, Ələsgər Abdullayev, Bülbül, Sürəyya Qacar və başqalarının təmiz səsini eşitmək imkanı qazandıq, xanəndələrin, ifaçıların səsi, sənəti haqqında təsəvvürlərimizi genişləndirməyə nail olduq. Söz yox ki,indi artıq mu zeylərin fondlarında saxlanılacaq bu disklər elmi əhəmiyyət kəsb edərək, müasir dövrdə xanəndəlik sənətinin tarixinə dair, adlı-sanlı sənətkarların yaradıcılıq üslubuna dair elmi əsərlərin yazılmasına,məhz musiqişünaslıq tədqiqatlarının genişlənməsinə rəvac verəcək.

       Tədqimat mərasimində iştirak edən Azərbaycan Respublikasının Mədəniyyət naziri Polad Bülbül oğlu öz fikirlərini belə ifadə etdi: «Ümumiyyətlə, «Musiqi Dünyası» jurnalı çox böyük iş görür. Mən həmişə bu jurnalı bir musiqiçi olaraq dəstəkləyirəm. Təqdim olunan bu layihə də Azərbaycan mədəniyyəti üçün son dərəcə əhəmiyyətli və lazımlı bir işdir. Bu 300 disk məhz muzeylər üçün hazırlanıb və elmi, tarixi, arxiv baxımından mühüm əhəmiyyətə malikdir. Mən belə hesab edirəm ki, biz bu layihəni davam etdirməliyik və bunun bazasında kütləvi şəkildə belə disklər buraxmalıyıq. Bu işdə Mədəniyyət Nazirliyi əlindən gələn köməyi əsirgəməyəcək. Çünki bizim gələcəyimiz üçün, bizim yetişən nəsillərimiz üçün bu, çox vacib məsələdir».

       Bakı Musiqi Akademiyasının rektoru, xalq artisti, professor Fərhad Bədəlbəyli təqdimat mərasimində öz fikirlərilə bölüşərək dedi: «Musiqi Dünyası» ciddi, mən deyərdim, ən yüksək səviyyəli bir jurnaldır. Mən xoşbəxtəm ki, Azərbaycanda belə bir musiqi jurnalı çap olunur. Jurnal nəinki Azərbaycanda, hətta dünya üzrə musiqidə gedən prosesləri izləyir, maraqlı məqalələr, düzgün məlumatlar burada öz əksini tapır. Jurnalın belə böyük layihələrdə iştirakı da təqdirəlayiqdir və bu tədbir Azərbaycan musiqi mədəniyyəti üçün çox önəmlidir. Çünki biz həmişə və hər yerdə deyirik ki, böyük sənətkarlarımız var idi. Lakin bu günə kimi faktiki olaraq, biz onların heç bir səsyazısını xaricdə göstərə bilməmişik. Keçmiş sənətkarların səsyazılarının yeni texniki səviyyədə təqdim olunması diqqətəlayiqdir. Bu, tarixi bir hadisədir. Bu, musiqiçilərin bayramıdır. Mən bu münasibətlə hamımızı təbrik edirəm. Və ümidvaram ki, bu CD-lər bütün dünyada öz yerini tapacaq. Qeyd etmək lazımdır ki, bu, kommersiya layihəsi deyil, mədəniyy ətlə bağlı bir layihədir. Mən istərdim ki, bu CD-lər burada qalmasın, böyük musiqi dükanlarında satılsın. Onları nəinki biz, həmçinin amerikalılar, ingilislər, fransızlar, almanlar, bir sözlə, bütün dünya xalqları eşitsin. Bu, çox vacibdir və gələcəkdə bunu təbliğ etmək lazımdır».

       BMA-nın Dillər və ədəbiyyat kafedrasının müdiri, filologiya elmləri doktoru, professor Nərgiz Paşayeva layihənin əhəmiyyətindən danışaraq qeyd etdi ki, «Kitab yazılırsa, o, maddi sərvət kimi qalır. Musiqi isə elə bir incəsənət növüdür ki, o, eşidilməklə qavranılır və xalqın yaddaşına həkk olunur. Buna görə də musiqi eşidilməlidir. Eşidilməsi üçünsə onu təbliğ etmək lazımdır. Bu baxımdan, əlbəttə ki, təqdim olunan layihə – böyük xanəndələrin səsyazılarının bərpa edilərək disklərə köçürülməsi misilsizdir. Çünki bu işin əsas qayəsi də odur ki, biz və bizdən sonrakı nəsillər klassik muğamlarımızın saflığını qorumalı, onu unutmamalıyıq. Buna görə biz bu layihənin təşəbbüsçülərinə və onu həyata keçirənlərə – Fransanın və Almaniyanın Azərbaycandakı səfirliklərinə və «Musiqi Dünyası» jurnalının əməkdaşlarına belə böyük bir iş gördüklərinə görə «çox sağ ol» deməliyik.

       Xalq yazıçısı Anar da tədbirin əhəmiyyətini vurğulayaraq, qeyd etdi ki, «çox vacib bir iş görülüb. Bizim klassik musiqi irsimizin bərpa edilməsi, köhnə qrammofon vallarındakı səsyazılarının təmizlənərək disklərə köçürülməsi və yeni nəsillərə bu yolla çatdırılması təqdirəlayiqdir. Bu işi görənlərə ancaq təşəkkürümü bildirirəm».

       Tariyel Məmmədov öz çıxışında həyata keçirdikləri layihəni «Qloballaşma dövründə mədəni irsin və ənənəvi biliklərin qorunub saxlanması» kimi aktual bir problemin həlli yolunda atılan bir addım kimi səciyyələndirərək dedi: «Layihənin əsas məqsədi ondan ibarətdir ki, ümum-dünya musiqi mədəniyyətinin parlaq bir hissəsi olan Azərbaycan xalqı öz qiymətli musiqi xəzinəsini itirməsin, görkəmli xanəndələrimizin, aşıqlarımızın, musiqi ifaçılarımızın səsi, çalğısı həyata qaytarılsın, bərpa olunmuş musiqi inciləri yenidən səslənsin, hər bir Azərbaycan vətəndaşı və Azərbaycana gələn qonaqlar onları eşitsin. Ən əsası isə xalqımız öz musiqi mədəniyyəti tarixini qorusun və gələcək nəsillərə ötürə bilsin».

       Və məncə, bu fikrin artıq əlavə şərhə ehtiyacı yoxdur. «Musiqi Dünyası»nın yaradıcı qrupunun bundan sonra da bu məqsəd uğrunda, Azərbaycan milli musiqisinin yüksəlişi və dünya miqyasında təbliği naminə (həyata keçirdiyi internet layihələri vasitəsilə) var qüvvəsilə çalışacağına əminəm.

       Sonda «Musiqi Dünyası» adından belə böyük layihələrin həyata keçirilməsinə dəstək verən Fransanın və Almaniya Federativ Respublikasının Azərbaycandakı səfirləri-cənab Rolan Blatmana və cənab Detlef Lingemana, Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət Naziri Polad Bülbüloğluna, Azərbaycan Muzey Mərkəzinin müdiri Liana Vəzirovaya, Musiqi Mədəniyyəti Muzeyinin müdiri Alla Bayramovaya, Üzeyir Hacıbəyovun ev muzeyinin müdiri Səadət Qarabağlıya və bu işdə əməyi olan bütün şəxslərə öz minnətdarlığımızı bildiririk.

Cəmilə HƏSƏNOVA




YENI IL QABAĞI YUXU VƏ YA ÖMRÜNÜZ UZUN OLSUN

       Biri var idi, biri yox idi. Bakı adlanan bir şəhərdə Musiqi Akademiyası deyilən bir incəsənət məbədi var idi. Keçmişdə konservatoriya adlanan bu məkanda xalqın böyük hörmət bəslədiyi görkəmli ailənin görkəmli davamçısı, dünyada böyük nüfuza malik musiqiçi Fərhad Bədəlbəyli rektorluq edirdi.

       Günlərin bir günü rektorun ağlına maraqlı bir fikir gəlir: fortepiano ixtisası üzrə təhsil alan tələbələrin ifa texnikasını ayrıca yoxlamaq. Çox götür-qoydan sonra bunu, xüsusi olaraq, etüdlərin ifası ilə, özü də, hansısa konkret bir bəstəkarın yaradıcılığına müraciət etməklə aydınlaşdırmağı qərara alır. Bəs görəsən hansı bəstəkarı seçsin?

       Professor xeyli düşünür, böyük həyəcan keçirir, gündüzlər yemir, gecələr yatmır, bu məsələ ətrafında tez-tez müşavirələr, elmi şuralar keçirir. Musiqi Akademiyasında bir mərəkə qopur, gəl-görəsən. Hərə bir tərəfdən rektora namizədlər təklif etməyə başlayır: katibə Aida «öz adamını», sürücü Leonid bir ayrısını irəli sürür. Hətta adı ilə tanınan Lev Stepanoviç və bufetçi xanım da bu məsələdə yaxından iştirak etməyi özlərinə borc bilirlər. Nəhayət, Fərhad Bədəlbəyli bütün məsləhətləri qulaq ardına vuraraq, öz seçimini elan edir - Karl Çerni!

       Bəli, bəli, məhz milliyyətcə çex, Lüdviq van Bethovenin şagirdi, Avstriya bəstəkarı, Azərbaycanlı musiqiçilərin uşaqlıq çağlarından yaxşı tanıdığı (məktəb illərində etüdlərini o qədər çalıblar ki,) - Karl Çerni.

       Dinləyiş başlanır, nə başlanır. Tələbələrin biri səhnədən düşməmiş, o biri səhnəyə qalxır. Çerni soyadı hamının dilinin əzbəri olur: Çerni, Çerni,Çerni...

       Dinləyişin şirin yerində, növbəti etüdə qulaq asan rektor bədahətən, ifa olunan əsərə sözlər qoşmağa başlayır. Deyirlər, «iştah diş altındadı!» Növbəti etüd və növbəti sözlər, yenə etüd, yenə sözlər. Belə-belə, günün sonuna Fərhad Bədəlbəyli Çerninin əsərlərinin motivləri əsasında, bir növ operetta yaratmaq üçün, çox gözəl süjet xəttinin olduğunu görür və bunu, Akademiyada ənənə şəkli almış «Kapustnik» - Yeni il ərəfəsində göstərilən məzhəkəli, şən bir tamaşa – formasında canlandırmağı qarşısına məqsəd qoyur. Səhnə əsərinin musiqili və ədəbi ideyasının orijinallığı onda idi ki, Çerninin darıxdırıcı etüdləri Fərhad Bədəlbəyli istedadı ilə ariyalar, xor və duetlər və hətta rəqslər üçün parlaq akkompanimentə çevrilir...

       Haşiyə: Adətən «Kapustnik»ləri müəllim və istedadlı tələbələrdən ibarət bir qrup yaradırdı. Bu tamaşalar zamanı səslənən bir çox «duzlu» sözlər sonralar xalq yaradıcılığının parlaq nümunəsi kimi dillər əzbəri olurdu. Keçən əsrin 70-80-ci illərinin tamaşaçıları Adolf Hitlerin bunkerindəki telefonun zəngini və Fürerin dəstəyi qaldıraraq - «Yox, hamam deyil!» bağırtısını, Alla Puqaçovanın repertuarı üzərində qurulmuş «Puqaçovşina» operettasını şübhəsiz, yaxşı xatırlayırlar. 90-cı illərin tamaşaçısının isə, əlbəttə ki, həmyerlimiz Mstislav Rostropoviçin uzun müddət ayrılıqdan sonra, Vətənə qayıdışı şərəfinə yaradılmış və milli xörəyimiz olan «Xaş» mövzusu ilə bağlı «Kapustnik» və Bakı Musiqi Akademiyasının rektoru professor Fərhad Bədəlbəylinin anadan olmasının 55 illiyi münasibətilə göstərilən tamaşada psixoloq Ağabəy Sultanov, yazıçılarımızdan Anar və Çingiz Abdullayev, rəssam Çingiz Fərzəliyevdən ibarət kvartetin çıxışı heç zaman yaddaşından silin-məyəcək.

       28 dekabr 2004-cü il, saat 19.00. Bakı Musiqi Akademiyasının Böyük Zalı.

       ... Səhnə açılır.

       Dinləyişdən sonra, yorğun halda əyləşmiş rektor Fərhad Bədəlbəyli (bu rolu BMA-nın dosenti, Moskva Dövlət Filarmoniyasının solisti Murad Adıgözəlzadə ifa edirdi) nəticələrə nəzər salır. Bu işdə ona köməklik göstərən katibə Aida Xuraman Qasımovanın etüdləri müvəffəqiyyətlə ifa etdiyi barədə, Musa Mirzəyevin isə, Çerninin əsərləri əvəzinə, ancaq öz əsərlərini çalması haqda məlumat verir. Fidan Qasımovanın etüdləri violino alətində çoxdan çalmasını bəhanə gətirən rektor (vəzifə səlahiyyətlərini aşaraq?!), Fidan xanımı dinləyişdən azad edir. Polad Bülbül oğluna gəlincə isə, ...

       Professoru yavaş-yavaş yuxu aparır.

        «Təhsil Naziri cənab Misser Şmitdin əmri ilə Karl Çerni, Fərhad Bədəlbəylinin yerinə - Bakı Musiqi Akademiyasına rektor təyin edilmişdir!

       Şöhrətdən uzaq olan, daima pulsuzluqdan mənəvi əzab çəkən Çerni (Opera studiyasının direktoru, professor Azad Əliyev), bütün yeni vəzifəyə gəlmiş rəhbər işçilərə xas olan adət üzrə, birinci növbədə katibəni dəyişir, kabinetində yerdəyişmələr aparır, təzə qanunqayda tətbiq etməyə başlayır. Katibə Adelya (Akademiyanın müəllimi Gülnaz Ismayılova), işlədiyi ilk gündən «Olmaz!», «Buraxmaram!», «Rektor məşğuldur!» şüarlarını əlində bayraq tutaraq (professorun əsl katibəsi Aidanın iş metodu burada parlaq şəkildə gözə çarpırdı), sevimli rektorunun sakitliyini qorumaqla məşğul olur. Öz əqidəsində polad kimi möhkəm olan Adelya rektor ilə görüşmək istəyən Zəhlətökən kişini (Opera teatrının solisti Əkrəm Poladov) şirin dilinə, bolluca vədlərinə baxmayaraq qəbul otağından qovur. Bu zaman Akademiyada məhəbbət dəliləri kimi məhşur olan Tsilya (Opera teatrının solisti Səbinə Əsədova) və Şpilya (Opera teatrının solisti Fəridə Məmmədova) Karl Çerniyə eşqinamə oxuyub, onunla yaxınlıq etmək, «məşğələlər keçmək» arzusunda olduqlarını bildirirlər. Musiqidən zara gəlmiş rektor bu fürsəti (qoca olmasına baxmayaraq) əldən verməyib Şpilya ilə çox «fəal məşğul olur!». Tsilya isə qəbul otağında ahnalə içində göz yaşları tökür.

       Elə bu zaman Akademiya binasında haray qopur. Sən demə, bir zaman Bolqarıstanın Qabrovo şəhəri ilə qardaşlaşmış Azərbaycanın qədim şəhəri Şəkidən olan qonaq (sənətşünaslıq namizədi Ibrahim Quliyev) öz oğlu ilə (pianoçu Emil Məmmədov) rektorun qəbuluna gəlmişdir. Sinəsini sipər kimi irəli verən katibə Şəki ləhcəsi, Şəki səxavəti və nəhayət, ona hədiyyə edilən Ukraynalı Yuşenkonun narıngi rəngli şərfi qarşısında tab gətirməyib rektorun kabinetinin qapılarını qonaqların üzünə taybatay açır.

       Karl Çerni ömründə birinci dəfə idi ki, Şəkili görürdü. Ilk öncə qonaqdan hürkən rektor Şəkililərin baldan da şirin - «diluu yiyim», «həbilə, cözou yiyim» kəlmələrini eşitcək məsti-məstanə qonağa baxır və onun zəmbildə gətirdiyi diri xoruzu, pay kimi, məmnuniyyətlə qəbul edir. Oğlunun «yaman Çerni baz» olduğuna işarə edən Şəkili övladının fortepianodakı müşayiəti altında Çerni ilə «Bugi-vugi», «Tvist», daha sonra isə katibə Adelya ilə şıdırğı Azəri rəqsi ifa edərək rektoru oğlu ilə məşğul olmağa razı salır. Amma..., amma bunun üçün, həm də, bir ətək pul lazımdır...

       Akademiyanın kassası qarşısında aləm dəyib bir-birinə, deyirlər ki, maaş olacaq. Nəhayət, nəhayət!!!

       Əşşi, maaş nə gəzir e, pul var bəyəm?!

       Akademiyanın ağsaqqalı, Tsilya, Şpilya, müəllimlər, xor kollektivi (başda Gülbacı Imanova olmaqla) Karl Çerninin xirtdəyindən yapışıb pul tələb edirlər. Camaatın xofundan qorxuya düşmüş rektor tələbəsi Moyşaya (Akademiyanın müəllimi Yuri Sayutkin) müraciət edərək «bəs pullar hanı?» sualını verir. «Maestro, dərs keçirilib ki, pul da olsun?» cavabını alan rektor mühasibi Gülər xanımdan hesabat tələb edir. Lakin, pul olmayan yerdə nə hesabat?

       Akademiyadakı haraya Şəkili qonaq özünü çatdırır. Məsələdən hali olduqdan sonra o, mobil telefonu ilə kiməsə zəng edir. Hamının gözü ondadır, görəsən o kiminlə danışır?

       - Mənə göstəriş verdilər ki, «cibindəki pulları Akademiyanın işçilərinə payla!»

       - deyən Şəkili, dollarları camaatın başına səpələməyə başlayır.

       Hurrey, alqış sədaları ətrafı bürüyür, hamı bir-birini təbrik edir. Və nəhayət, dahi Karl Çerniyə möhtəşəm Himn oxunur...»

       Fərhad Bədəlbəyli oyanır. Bu nə idi, onun gördüyü yuxudur, yoxsa... Cərəyan edən səhnələr, əlində ifa olunan etüdlərin nömrələrini göstərərək səhnənin o başından bu başına gedən cazibədar Xanım (laborant Mənzər Nurəliyeva), hadisələrə özünəməxsus atmacaları ilə şərh verən Aparıcı (Şən və Hazırcavablar Klubunun üzvü Elçin Imanov) – bütün bunlar həqiqətən olmuş əhvalatdır?

       Bəli, bəli, əzizimiz Fərhad müəllim, Fərhad Şəmsiyeviç! Bütün bunlar həqiqətdir, çünki bunları Sizin istedadınız yaratmışdır, biz isə Sizin ad gününüzdə yaratdığınız əsəri Sizə hədiyyə etdik.

       Ömrünüz uzun olsun, MAESTRO!

Ibrahim QULIYEV