ЙЕНИЛИКЛЯРИМИЗ
GÖRÜŞLƏR...
.
MUZEYLƏRDƏ...
.
YARADICILIQ...
.
BIBLIOQRAFIYA...
.
INTERNET SƏHIFƏLƏRINDƏ...
.

TANIDIĞIMIZ, HƏM DƏ TANIMADIĞIMIZ SƏNƏTKAR

       Yaşadığımız dövr olaylarla zəngindir. Bu zənginliklər içində çoxsaylı fikirlər söylənilir, fikirlər haçalanır, toqquşur və mübahisələr ara vermir. Və bu çoxsaylı fikir toqquşmaları içərisində bizi ən çox narahat edən bir sual domokl qılıncı kimi varlığımızı daim duyğulandırır: bizim musiqi mədəniyyətimizin keçmişi, bu günkü durumu və bu günkü durumun gələcəyə doğru irəliləyişi. Çatızmazlıqlara, naqisliklərə, acınacaqlı böhranlara baxmayaraq milli musiqi mədəniyyətimiz Böyük Üzeyirdən başlayaraq bu günlərədək heç bir zaman şəxsiyyətlər sarıdan korluq çəkməyib və onlar arasında dirijorlarımızın çoxsaylı yeri görünür. Biz heç zaman unuda bilmərik ki, Böyük Üzeyirlə yanaşı adı çəkilən ən görkəmli şəxsiyyətlərimizdən birincisi məhz ilk diijorumuz Müslüm Maqomayevdir.

       Niyazi kimi dahilərlə dünyanın istənilən xalqı yalnız fəxr edə bilərdi. Yaşlı nəsl dirijorlardan Əşrəf Həsənov, Çingiz Hacıbəyov, Səid Rüstəmov, Nazim Rzayev, Əhəd Israfilzadə, Kazım Əliverdibəyov, daha sonrakılardan Ramiz Məlikaslanov, Faiq Mustafayev və Rafiq Kərimovun danılmaz xidmətləri var. Sənət azmanı Rauf Abdullayev bu gün musiqi mədəniyyətimizin aparıcı qüvvələrindən biridir desək, yanılmarıq. Çağdaş diijorlar sırasında Vaqif Süleymanov, Cavanşir Cəfərov, Yalçın Adıgözəlov, Teymur Göyçayev, Nəriman Əzim Gəncəli və nəhayət Müstəqil Azərbaycan Respublikası Hərbi orkestr xidmətinin özülünü qoymuş, albay Yusif Axundzadənin də öz yerləri var.

       Ən nahəyət isə bu il 70 yaşı tamam olan əməkdar incəsənət xadimi Yaşar Imanov artıq 45 ildir ki, dirijor pultu arxasında sənət ümmanını gəzib-dolaşır.

       Hörmətli oxucularımız bu adı və bu yaşı eşitdikdə heç də təəccüb etməsinlər. Yaşar Imanov adlı musiqiçimiz ömrünün çox-çox illərini bizlərdən uzaqlarda, Vətənimizin və Millətimizin adlarını ucaltmağa sərf etmişdir. Yaşar Əbdül Xalıq oğlu Imanov 1933-cü il martın 21-də Bakıda dünyaya göz açmışdır. 1944-cü ildə Suvorov adına hərbi-musiqiçi yeniyetmələr hazırlayan məktəbə daxil olub, 1947-ci ildə oranı bitirmiş və təhsilindəki uğurlarına görə məktəbdə təlimatçı-müəllim vəzifəsində saxlanılmışdır.

       1949-cu ildə o, Üzeyir Hacıbəyov adına Azərbaycan Dövlət Konservatoriyası yanında 10 illik musiqi məktəbinə qəbul olunsa da, daha sonra qısa vaxt ərzində Asəf Zeynallı adına Musiqi Texnikumunu bitirir və təhsilini artırmaq üçün Moskvaya yollanır.

       1958-ci ildə Yaşar Imanov P.I. Çaykovski adına Moskva Dövlət Konservatoriyası hərbi dirijorlar fakultəsini bitirərək Suxumi şəhərinə təyinat alır. Onu da vurğulamalıyam ki, konservatoriyada oxuduğu illərdə o, D.D.Şostakoviçin sinfində fakultativ bəstəkarlıq kursunu keçmişdir.

       Hərbi dirijorluğu ilə yanaşı 1967-ci ildə Yaşar Imanov Suxumi Opera və Balet Teatrında P.I. Çaykovskinin «Yevgeni Onegin» və S.Raxmaninovun «Aleko» operalarını tamaşaya qoymuşdur, daha sonra – 1969-da Z.Paliaşvillinin «Daisi» operasını tamaşaya qoyur. Bu tamaşalar, hətta Tbilisi və Soçi televiziyaları ilə transilyasiya olunmuşdur.

       Elə həmin 1969-cu ildə həmyerlimiz yenicə yaradılmış Abxaziya Dövlət Simfonik Orkestrinin bədii rəhbəri və baş dirijoru təyin olunur. Eyni zamanda bir neçə il ərzində o, Abxaziya Dövlət Xor Kapellasına da başçılıq edir, Ümumittifaq çağdaş musiqi festivallarında həm dirijor, həm də bəstəkar kimi çıxış edirdi. Yeri gəlmişkən yada salmalıyam ki, 1972-ci ildə o, Azərbaycan bəstəkarlarının əsərlərindən ibarət konsertlər təşkil etmiş, 1974-cü ildə isə maestro Niyazi tərəfindən Bakıya qastrola dəvət olunmuşdur. O zamanlar Abxaziya Dövlət Simfonik Orkestrinin repertuarında çətin ifa olunan klassik örnəklər geniş yer tuturdu. Abxaziyada işlədiyi illər boyu Yaşar Imanov Abxaz folklorundan faydalanaraq «Hilal gecəsi» operasını yazmış, simfoniya, simfonik poema, instrumental konsertlər (fortepiano, skripka, avaz), eləcə də çoxçeşidli kamera janrlarında qələmini sınamışdır. O, həm də geniş pedaqoji fəaliyyət də göstərmişdir.

       1992-ci ildə Abxaziyada tüğyan edən vətəndaş müharibəsi Yaşar Imanovu ailəsi ilə birlikdə Bakıya gəlməyə məcbur edir. Lakıin Bakıda o, ruhdan düşmür. Konservatoriyada müəllimliklə yanaşı Niyazi adına Dövlət Televiziya və Radio Verilişləri Şirkətinin Simfonik Orkestrinə dirijorluq edir.

       1994-1998-ci illlərdə Yaşar Imanov Qara Qarayev adına Dövlət Kamera Orkestrinin bədii rəhbəri və baş dirijoru vəzifəsində çalışır və həmin kollektivlə Moskvada Füzulinin 500 illiyinə həsr olunmuş yubileydə və Azərbaycan Respublikasının Rusiyada Mədəniyyət günləri tədbirlərində çıxış edir.

       Nəhayət, 1998-cu ildən başlayaraq Yaşar müəllim Dövlət Televiziya və Radio Verilişləri Şirkəti Niyazi adına simfonik orkestrinə başçılıq edir və bu vəzifədə Azərbaycan bəstəkarlarının bir sıra yeni əsərlərinin ilk ifaçısı kimi tanınır. Ayrıca vurğulayım ki, F.Bədəlbəyli, V.Kraynev, A.Qavrilov, L.Timofeyeva və bir çox başqa tanınmış musiqiçilərlə birgə çıxışları ilə yanaşı, bizim gənc solistlərimizə ilk xeyir-duanı verən də məhz Yaşar Imanov olmuşdur.

       Bakıya gəldiyi ilk günlərdən o, Azərbaycan Respublikasının Müdafiə Nazirliyi Nümunəvi Nəfəs Alətləri Orkestrinin məsləhətçisi vəzifəsində çalışır və həmin orkestrin, eləcə də digər hərbi kollektivlərin repertuarlarının yaradılması və getdikcə genişlənməsi yönündə əlindən gələni əsirgəmir.

       Yaşar müəllim təkcə bədii rəhbər, baş dirijor və pedaqoq deyil, o, həm də musiqiçilər ailəsinə başçılıq edir. Onun həyat yoldaşı Bakı Musiqi Akademiyası konsertmeystr ustalığı kafedrasının müəllimidir; böyük oğlu qaboy, kiçik oğlu viola çalır; gəlinlərindən biri pianoçu, digəri isə xormeysterdir.

       Bu gün mən, «Musiqi dünyası» jurnalının səhifələrində maestro Yaşar Imanovu təkcə öz adımdan deyil, bütün Azəbaycan musiqiçiləri adından təbrik etməyi özümə borc bilirəm. Mən çox şadam ki, bizim Vətənimiz və mədəniyyətimiz, hətta ən çətin günlərində belə öz sənətkar-şəxsiyyətləri ilə fəxr edə bilər.

Azad ZAHID