"Çanaqqala" oratoriyasının
oxşarsız özəllikləri sırasında orkestrin yeri də vurğulanmalıdır.
Gücləndirilmiş simfonik orkestrin yeri gələndə çeşmə tək şəffaf
həzinliyi, yeri gələndə dağ şəlalələri tək coşğunluğu, yeri gələndə
də göz işlədikcə sıralanan, bir-birindən uca dağlar təki çoxqatlı
əzəməti, haqqında eyni sözlər deyilə biləcək xorla təmas yaradır,
dinamik gəlişmənin polad iradəli gedişlərini özümlü şəkildə açıqlayır.
Və sonucda dinləyici tərəfindən belə təbii asanlıqla duyulan və
qavranılan partituranın nə qədər çətin, mürəkkəb, ucsuz-bucaqsız
olması heç yada da düşmür. əlbəttə, peşəkarların yadına düşür, lakin
o da ancaq əsər bitəndən sonra. "Çanaqqala" oratoriyasının, onu
yazan bəstəkarın sehri də bundadır.
Sevindirici olaydır
ki, haqqında danışılan əsərin səsləndirilməsi kimi tutumlu və şərəfli
işin başa çatdırılmasında türk musiqiçiləri ilə yanaşı, Azərbaycanlı
dirijor Yalçın Adıgözəlov və xormeyster Elnarə Kərimovanın olduqca
sanballı yeri görünür.
Vaxtilə öz vətəni
Azərbaycanda nə iste'dadı, nə də əməyi kifayət qədər qiymətləndirilməyən
Yalçın Vasif oğlu Adıgözəlov və Elnarə Nadir qızı Kərimova Türkiyə
kimi böyük bir ölkədə bizim üzümüzü ağartmışlar. Lakin təkcə Türkiyədəmi?
Alınan xəbərlərə görə,1998-ci il noyabrın ilk günləri Brüssel Kral
Musiqi Akademiyasının konsert zalında böyük bəstəkarımız F.əmirovun
musiqisindən ibarət konsert-gecədə Avropanın ən sayılan orkestrlərindən
birinə azərbaycanlı dirijor Yalçın Adıgözəlov rəhbərlik etmişdir.
V.Adıgözəlovun "Çanaqqala"
oratoriyası 1998-cı il oktyabrın 16-ında Ankaranın 1000 nəfərlik
konsert salonunda 250 nəfərlik xor, solist və orkestr tərəfindən
ilk dəfə ifa olunmuş və ertəsi gün təkrarlanmiışdır. İlk ifa zamanı
dinləyicilər sırasında Türkiyə Respublikasının prezidenti S.Dəmirəl,
nazirlər kabineti və parlament üzvləri də olmuşlar. Bir həftə sonra
isə oratoriyanı Türkiyə Silahlı Qüvvələrinin Ali baş qərargahı və
ordunun komanda hey'əti ayrıca konsertdə dinləmişdir. Hazırda əsərin
kompakt diskə yazılışına hazırlıq görülür.
Bu sevindirici olay
bir də onu sübut edir ki, çağdaş türk dünyası təkcə siyasi və iqtisadi
maraqlar üstündə işbirlikləri qurmaqla, birgə müəssisələr yaratmaqla,
neft kəməri çəkməklə, daha nələrlə, nələrlə deyil, həm də mədəniyyət
çevrəsində əməkdaşlıq edə bilər və buna hazırdır. Dahi şairimiz
Hüseyn Cavid dediyi kimi,
