M.L.Rostropoviçin açıq dərslərini "daim yeni tapıntı" adlandırmaq olar. Basmaqəliblərdən tamamilə uzaq belə dərslərdə hər şey öyrənəndən, - istər tələbə olsun, istərsə də yeniyetmə şagird, - öyrənəndən, onun istedad və bacarığından, professional yönü və insani özəlliyindən asılıdır. Və bu sadalananlar hər bir dəfə tamamilə oxşarsız, təkrarsız məsləhət və göstərişlər doğurur. Heç bir dərs öncəkini nəinki təkrarlamır, hətta ayrı-ayrı ünsürlərin yamsılanmasından belə söhbət gedə bilməz. Böyük ustad hər bir dərsində həyata baxışlarının yeni-yeni çalarlarını və onların musiqi yolları ilə açıqlanması imkanlarını aşkarlayır.

Mstislav Leopoldoviç pedaqogikada özünə qarşı insafsız və amansızdır, düşünmədən bütün bilik və gücünü işə qoşur və öz heyrətamiz ustalığının sirrlərini heç zaman heç kəsdən əsirgəmir. Təkcə laureatlara deyil, sadə əyalət musiqiçisinə öz diqqətini və vaxtını əsirgəməyən Ustad məhz sadə musiqiçilərə köməyi özünə borc bilir. Axı həmin musiqiçi öz evinə, yurduna qayıdıb insanları faydalandıracaq, violonçel ifaçılıq sənəti səviyyəsini bacardığı qədər yüksəldəcək!

...Açıq dərslərin 4 günlük silsiləsi başa çatarkən F.Bədəlbəylinin çıxışından:

"Bizimçün Sizin şəxsiyyətiniz ölçüyəgəlməz bilgi mənbəyidir. Bizim uşaqlar, gənclər dahi ustadı həmişə yad edəcəklər. Siz sarıdan onların bəxti gətirib. Ağlımıza gəlməz ki, Siz bir daha buralara dönməyəsiniz. Siz bizə musiqi dərsləri, sənət dərsləri ilə yanaşı, yüksək insani yaşantılar, insanlara insanlıq qayğısı dərsləri keçdiniz."

M.Rostropoviçin cavab çıxışından: "Mənim bütün ömrüm boyu qazandığım uğurlar insanlara məhəbbətimlə bağlıdır. Mən insanları sevirəm." Və bu məqamda uzaq keçmişi, 1974-cü ili yada salır. Bu elə dövr idi ki, SSRİ-dən ailəsi ilə qovularaq konsertsiz, kontraktsız çox böyük sıxıntılar keçirirdi. İtaliyada Vatikana, - Roma papasının qəbuluna dəvət olunur. M.Rostropoviç papa ilə söhbət zamanı özü üçün gözlənilməz olaraq aşkarlayır ki, qarşısındakı xristianlığın başçısı onun ailəsi, düşdüyü çətin vəziyyət və hətta, iki qızı haqqında olduqca geniş bilgilənib. Ayrılarkən M.Rostropoviç Roma papasının dediklərinin yaddaşından ömrünün sonunadək silinməyəcəyini bildirdi:

"Rostropoviç, kainatda Yer də, Göy də var, və bir olan Ulu Tanrı hər bir bəndəyə, hər bir dinə-məzhəbə, ən yüksək mənəvi dəyərlərə öz nəzərini əsirgəmir. Böyük Yaradanla Yer arasında çox uzunlardan da uzun pilləkən var. Və hər bir bəndə, hər hansı bir addım atmamış, düşünməlidir ki, öz addımını o hansı yöndə atır - yuxarı, yaxud aşağı. Sizin ən başlıca probleminiz budur, Rostropoviç, bütün qalanları heç düşüncələrinizə layiq deyil. Çünki Siz Allahın yanına, Ona doğru aparan pilləkənin daha yüksək nöqtəsindəsiniz." Daha sonra Mstislav Leopoldoviç belə bir olayı da xatırladı:

"Günlərin birində geyinib hansısa konsertə tələsirdim. Bir dostum gəlib dedi ki, çox inandığı birisi onun haqqında "KQB-yə", yəni DTK-ya (Dövlət təhlükəsizlik komitəsinə) çuğulluq edib və satqını cəzalandırmaq, hətta öldürmək istəyir. Mən ona dedim ki, "gəl konsertə gedək, yolda və fasilədə söhbət edərik." Konsertdən sonra 0,5 litr araq da vurduq. Söhbət çuğulluq edən şəxs üzərinə gələndə, dostum dedi: "Cəhənnəm olsun, gəl adam sözü danışaq." Musiqi sənətinin gücü də bundadır. Dmitri Şostakoviç hamı ilə əl-ələ verib görüşürdü... Mən sizin üçün darıxacağam, sizləri düşünəcəyəm. Mənim üçün doğma yurd-yuvamı xatırlamaq xoşdur."