Xalq şairləri Rəsul Rza və Nigar Rəfibəyli ilk gənclik illərindən Niyazigillə çox yaxın dost olmuşdular.

Niyaziylə Rəsul Rza nə qədər mehriban, qılıqlı insanlar idilərsə də yeri düşəndə çox sərt idilər, elə sözləri olurdu ki, heç bir batman şəkərlə də yemək mümkün deyildi.

həm ərinin, həm Rəsul Rzanın bu xasiyyətinə də yaxşı bələd olan Həcər xanım bir axşam maestrodan soruşur ki, Rəsulla aranız dəyməyib? Məni küçədə gördü ağızucu, elə yüngülcə başını tərpətməklə salam verib keçdi.

Niyazi həcər xanımın bu gileyini şairə çatdırır, o da and-aman edir ki, vallah görməmişəm, ya da ola bilsin fikirliyəmmiş, heç Həcər xanımla qarşılaşmağımdan xəbərim olmayıb.

Bir neçə gün keçir. Təsadüfən şəhərin ən gur yerlərindən birində Həcər xanımı gendən görən Rəsul Rza dərhal dayanır, küçənin o tayından ikiqat əyilib təzim edir, gendən baxan, şairi tanıyanların hamısı hörmətlə ayaq saxlayır və Rəsul Rza başını qaldırır, gülə-gülə: "hə necədi, Həcər xanım, bu salamımı bəyəndin?".

XX yüzildə, ikinci minillikdə Azərbaycan sənətinin ən parlaq zirvələrindən olan maestro Niyazi, xatirəsinə həsr olunmuş, həmişəcavan sənətini yaşadan yeni diskiylə bir daha görüşümüzə gəldi.

Bu diskdə Niyazinin "Rast"ı var, daim sevə-sevə çaldığı, əksər konsertlərinə daxil etdiyi Vaqnerin "Tristan və İzolda"sından, Çaykovskinin "Romeo və Cülyetta"sından fraqmentlər var.

Bir zamanlar - ömrün xoşbəxt, sağalmaz acıların və itkilərin hələ çox uzaqda olduğu günlərdə Rəsul Rzanın Niyazi ailəsinə, Niyazi sənəti və şəxsiyyətinə ehtiramının əlaməti olaraq təzim etdiyi kimi indi - minilliklər ayrıcında böyük Nizaminin ruhu qarşısında baş əyir, unudulmaz maestroya, onun böyük sənətinə, gələn minilliyə gedən irsinə "salam olsun!" deyirəm.

Çünki o disk Niyazinin bizə daha bir salamıdır.

O salamı cavabsız qoymaq olmaz!

Həmin Niyazi salamını bizə Yalçın Adıgözəlov çatdırıb.

Niyazinin Qohumu, Övladı, Davamı Yalçın.

Niyazilərin başladığı yolları Yalçınlar davam etdirməsəydi Azərbaycan sənəti minilləri adlayıb bunca ucalığa çatardımı?

P.S. Ştrix kod deyilən bir əlamət var.

Xaricdə istehsal edilmiş malların hansına baxsanız, qiymət göstəricisi olan həmin qara cizgilərə rast gələcəksiniz.

Yalçının diskində də həmin cizgilər var.

Və iş ondadır ki, bu Azərbaycanın məhsulu sayılan ilk örnəkdir ki, üzərində ştrix kod var.

Zahirən bəlkə də adi şeydir-sadəcə, qiymət göstəricisi.

Lakin kim deyər ki, Azərbaycanın milli poçt markası adidir, kim deyər ki, Azərbaycan milli manatı adidir, kim deyər ki, Azərbaycanın bayrağı, himni, fəxri nişanları. . . adidir?!

Bunların hər biri dünyada məmləkətimizin, müstəqil dövlətimizin rəmzi kimi tanınır.

Ştrix kod da bütün adiliyinə baxmayaraq əslində böyük bir mənanın daşıyıcısı - müstəqilliyimizin bəliridir.

Ona görə Yalçın Adıgözəlov ustadının, sevimlisinin - Niyazinin xatirəsinə həsr etdiyi diskin üzərindəki bu xırdaca cizgiyə belə qürurlanırdı.

Niyazi də sevinərdi. . .

Axı onların - Niyaziylə Yalçının Tanrı bağışlayan istedad kodları çox bənzərdir. . .